Nederlands Indië

Nederlands-Indië (Maleis: Hindia-Belanda, oude spelling: Nederlandsch-Indië, ook bekend als Nederlands Oost-Indië, of informeel als de Oost of Indië) was vanaf 1816 de officieel gebruikte benaming voor alle in de Indische Archipel door de Nederlandse staat gekoloniseerde gebieden die in de jaren twintig van de twintigste eeuw de omvang kregen van het huidige Indonesië.

De Nederlandse aanwezigheid begon aan het einde van de 16e eeuw, kort voor de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Er werden door de VOC voornamelijk handelsposten opgericht, vooral in de Molukken en op Java. In de eeuwen hierna werd de aanwezigheid versterkt en vonden er vele koloniale oorlogen en militaire acties plaats, die honderdduizenden mensen het leven hebben gekost. In de 18e eeuw kreeg de VOC een handelsmonopolie in de Indische archipel, waarna de aanwezigheid van Nederland steeds prominenter werd.[1] Na de nationalisatie van de VOC in 1798 ging de kolonie over op de toenmalige Bataafse Republiek.